خشونت خانگی علیه کودکان، علاوه بر جنبه های انسانی و حقوق بشری، یک مشکل عمده سلامتی به حساب می آید و عواقب جسمی، روانی و اجتماعی آن میتواند سلامت کودکان، خانواده و جامعه را در معرض آسیب قرار دهد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تبیین تجربه زیسته کودکان پیرامون خشونت خانگی انجام گرفت.
روش: این پژوهش از نوع کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی انجام گرفت. روش گردآوری داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته و گروه متمرکز انجام گردید. داده های حاصل از مصاحبه ها با روش تحلیل محتوای گرینهایم- لاندمن مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: تجربه زیسته کودکان پیرامون خشونت خانگی در قالب سه طبقه «تجربه آزارهای جسمانی و روانی»، «کاربست راهبردهای مراقبتی» و «حضور اجتماعی به مثابه یک چالش» جای گرفت.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه بر اهمیت اقدامات پیشگیرانه و توجه بیش از پیش مسئولان و متولیان امر در حمایت از کودکان و پیشگیری از کودک آزاری تأکید دارد. در این راستا می توان با افزایش آگاهی در سطوح مختلف جامعه، آموزش برای ایجاد فرهنگ بدون خشونت و نیز تربیت عاری از خشونت، تدوین اصلاح و بهسازی قانون حمایت از کودکان و شناسایی خانواده های آسیب زا و ارائه خدمات بازتوانی برای قربانیان کودک آزاری اقدامات مؤثری انجام داد.
کلید واژه ها: خشونت خانگی، کودک آزاری، پدیدارشناسی، تحلیل محتوا.
جهت دریافت فایل کامل مقاله اینجا کلینیک کنید.
نویسنده: کبری واعظی | کارشناس ارشد مددکاری اجتماعی
پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران
